Ofrujemy kije bilardowe dzieląc je na dwie odmiany: do gry w snookera oraz gry w odmiany pool ( '9', pool, 14.1 ...).
Kije bilardowe są wykonywane z drewna, klonu jesionu i innych w zależności od ceny kija. Bloki drewna są toczone, aby uzyskać idealnie okrągły kształt i zwężają się, aby uzyskać odpowiednie właściwości kija. Wyróżniamy następujące części kija (od grubszego końca):
Kije bilardowe są wykonywane z drewna, klonu jesionu i innych w zależności od ceny kija. Bloki drewna są toczone, aby uzyskać idealnie okrągły kształt i zwężają się, aby uzyskać odpowiednie właściwości kija. Wyróżniamy następujące części kija (od grubszego końca):
-
zderzak, odbijak; gumowa albo plastikowa cześć tłumiąca drgania wynikające z opierania kija o podłogę, chroni kij przed uderzeniami o ściany;
-
butt; czyli rączka kija; to jego największy element, lakierowana, połączona stalowym albo drewnianym gwintem ze szczytówką;
-
oplot; wykonany z nici irlandzkiej, gąbki albo nylonu; jest nakładany w miejscu w którym powinno się dotykać kija prawa ręką;
-
gwint (pin); drewniany albo stalowy; element łączący butt i szczytówkę; ma on oznaczenia po których dopasowuje się szczytówki do kijów, na przykład 5x16x14 albo 3/8x10; każda firma ma swoje charakterystyczne gwinty;
-
szczytówka; z angielskiego shaft to klonowy blok, który zwęża się do około 11-13 mm na końcu posiada tzw. taper (przewężenie), który jest inny dla kijów przeznaczonych do różnych gier bilardowych
-
ferrula; najczęściej plastykowa albo melaninowa; to pierścień oddzielający drewno szczytówki od przyklejanej kapki
-
kapka; inaczej końcówka albo tip; wykonana ze skóry albo fenolu (w kijach do rozbijania i skoków); może być warstwowa prasowana albo jednowarstwowa (le pro), zawodnicy wymieniają kapki le pro ze względu na ich małe możliwości
-
ferulokapka; patent wykorzystywany w kijach do skoków i rozbijania (break/jump); to połączona kapka z ferulą, bardzo twarda, ma zapewnić jak najszybszą reakcję kija na uderzenie rozbijające
